Σύμφωνα με τον Heidegger ο θάνατος σχετίζεται με μια ακραία δυνατότητα που ξεχειλίζει από αγωνία και επιτρέπει στον άνθρωπο να γίνει αυθεντικός· δηλ. να ιδιοποιηθεί τον εαυτό του. Μια δυνατότητα η οποία όμως δεν προμηνύει το βιολογικό τέλος αλλά τον υπαρξιακό αποσυντονισμό από τις συχνότητες της κοινής γνώμης. Και στο πλαίσιο της οντολογικής αυτής απορύθμισης ανακύπτει μια νέα μορφή μέριμνας η οποία δεν αντικαθιστά ούτε εξουσιάζει τους Άλλους αλλά αντίθετα τους απελευθερώνει. Πιο συγκεκριμένα τους παρέχει το δικαίωμα να είναι μέσα στην πιο δική τους δυνατότητα ύπαρξης.