Το δείπνο αποτελεί μια απόπειρα μεταφοράς του μνημειώδους μυθιστορήματος του Μαλαπάρτε Το δέρμα στο θέατρο. Το έργο είναι πολυδιάστατο και ο κεντρικός του πυρήνας συστρέφεται γύρω από ένα ηθικό δοκίμιο περί της νίκης και της ήττας. Ο ίδιος ο συγγραφέας, το 1953, μιλώντας για το Δέρμα, υπογραμμίζει αυτή τη διάσταση του έργου:Δεν ξέρω ποιο επάγγελμα είναι δυσκολότερο: Αυτό του νικητή ή αυτό του ηττημένου. Το μόνο που σίγουρα ξέρω είναι ότι η ανθρώπινη αξία των ηττημένων είναι μεγαλύτερη από αυτή των νικητών... γιατί ο άνθρωπος είναι υποφερτός, αποδεκτός μονάχα στη δυστυχία και στην ταπείνωση. Ο τυχερός άνθρωπος, ο άνθρωπος που κάθεται στο θρόνο της περηφάνειας του, της δύναμής του, της ευτυχίας του, ο άνθρωπος που είναι ντυμένος με στολίδια και με την αλαζονεία του νικητή, ο άνθρωπος που κάθεται στο... είναι ένα αποκρουστικό θέαμα.