Του πατέραΚαι θα’ ναι ο χρόνος ένα αφήγηματο βαθύ αποτύπωμα στο χιονισμένο τοπίοη πυξίδα στην καταιγίδα που μαίνεταιη ευωδία από τον φρεσκοπλυμένο κήπομε τα ευεργετικά άνθη και τους καρπούςτο βράδυ όταν γυρνά κουρασμένοςαπ’ τη δουλειά ο πατέραςη στιγμή που ευλογείτο ψωμί στο τραπέζι…Φανή Αθανασιάδου