Με λένε Aνίλα. Η μαμά μου όμως με φωνάζει Νίλα, όπως θα άρεσε στη γιαγιά. Η γιαγιά μου δεν είναι πλέον εδώ. Για την ακρίβεια δεν πρόλαβα ποτέ να τη γνωρίσω. Τη γνώρισα όμως με έναν μαγικό τρόπο! Όταν η πεταλούδα στάθηκε στο παράθυρο μου ήξερα από την αρχή ότι ήταν εκείνη!!! Γιατί, όπως λέει και η μαμά μου, η γιαγιά θα βρίσκει πάντα τρόπο να είναι κοντά μου.