ΤΙΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ;ρωτούσαν οι φωνές των γερόντων τα καλοκαίριαΈβρισκες κρυψώνα στις πικροδάφνεςπίσω απ’ τις καρέκλες στο καφενείο του πάρκουΠάντα σε ξάφνιαζε η βραχνή ερώτησηκαι για να μην προδοθείςστους συμπαίκτες του κρυφτούβιαζόσουν να προφέρεις χαμηλόφωνατ’ όνομα του πατέραΟι γέροι κάθε μέρα το ξεχνούσανΌπως κι εσύ όταν έπαιζεςή κοιτούσες πίσω απ’ τους ευκαλύπτουςτη θάλασσα στο βάθος –γιατί ήσουν κανενός