Με λένε Χαρά. Σιχαίνοµαι τα φουστάνια, το µπρόκολο µου βροµάει, τα τσιµπιδάκια στα µαλλιά είναι σκέτος µπελάς. Η µαµά λέει: Φέρσου ΚΑΝΟΝΙΚΑ, όπως όλα τα κορίτσια, αγάπη µου!. Ο Ορέστης, ο κολλητός µου, λέει: Δεν είσαι τόσο όµορφη όσο η Χρύσα!. Εγώ λέω: Τα κορίτσια πρέπει να κάνουν ακριβώς ό,τι τα αγόρια.... Μεγάλο µπέρδεµα δηλαδή...Τι συµβαίνει στη ζωή ενός κοριτσιού που έχει αποφασίσει να διαφέρει από τα άλλα κορίτσια της ηλικίας του; Πόσο εύκολα θα καταφέρει να αποδεχτεί τον εαυτό του σε µια κοινωνία όπου τα κοινωνικά πρότυπα καθορίζουν τη ζωή µας; Πότε θα έρθει η ώρα για τον δικό της µοναδικό χορό; Τον Χορό της Χαράς;