«Τα παιδικά μας χρόνιακοιμούνται σε άνθη νερατζιάςσε τρυφερά σεντόνιακαι σε ανεπαίσθητο άνεμοαναδεύονταιξυπνάνε.Κι ο ύπνος μας είναι ελαφρύςκι όσο περνούν τα χρόνιαλιγοστεύει.Σε παρακαλώ βοριά μουφύσα ταπεινά.[Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Νερά απαρηγόρητα» της Γιώτας Αργυροπούλου]