ΟΙ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝΟ ήχος των πουλιών αποκοιμιέταιστις κορυφές των δέντρων,σαν την φωνή αυτών που αγνόησανκαι αγνοήθηκαν.Λίγοι κοντοστάθηκαν μπροςστην κλειστή πόρτα.Λίγοι έγειραν.Ξέρω, υπάρχουν πρόσωπα αισχράπιο αισχρά κι απ' το θάνατοκι ας στρέψει αυτός τις λαβές στις θύρες.Μόνο ψηλά, στις κορυφές των δέντρωνη νύχτα μοιάζει μ' έρωτα.Οι θόρυβοι δεν φτάνουν ως εκεί.Φτωχά και μπλεγμένα χέρια σε κίτρινα παραμύθια.Ποιος είπε ότι οι θεοί δεν αυτοκτονούν το ξημέρωμα;Γιατί δεν έμαθαν ποτέ τους να κοιτούνπάνω από το σκονισμένο λαμπτήρα.Κι αν οι σιωπές στις κορυφές των δέντρωνείναι χρυσέςεδώ κάτω μοιράζουν τρόμο σε σκυθρωπά αμίλητα πρόσωπα.