Δέκα πεζογραφήματα δέους, φρίκης και μοναξιάς στο μεταίχμιο του νοητού και ορατού κόσμου, όπως συμπυκνώνεται στον ατομικό αιώνα μας. Ο ανεπαρκέστατος συμβολισμός της προατομικής εποχής αντικαθίσταται με τον σημαντικό λόγο, που είναι η ίδια η συγκεχυμένη συγκίνηση, η έκφραση της βαθύτερης ταραχής και της ουσιαστικής γαλήνης, η φρίκη, η αγωνία και η ελπίδα.Ανδρέας ΦραγκιάςΕικόνες, 1964