ΦυγήΟι μανιασμένοι άνεμοι με διώχνουν απ’ τη γη μου,το πλοίο του ξεριζωμού δεν είν’ επιλογή μου.Δεν μ’ έφερε το όραμα στης ξένης γης τη στράτατην αλυσίδα έσπασα που δέσμια μ’ εκράτα.Έψαχνα για τη λύτρωση σε μια ξένη γηκι αντί να νιώσω ελεύθερη ξανάνοιξα πληγή.Περνούν οι μέρες σκοτεινές κι οι νύχτες χωρίς ύπνομόνη να παίρνεις πρωινό και μοναχή το δείπνο.Νύχτα έφυγα απ’ τη φυλακή και βρήκα πάλι βράδυέχασα την πυξίδα μου και ψάχνω στο σκοτάδι.Πώς να τινάξουν τα φτερά το χιόνι απ’ την καρδιά μου,αλλού είναι οι ρίζες μου κι αλλού είναι τα κλαριά μου.Στη θάλασσα του νόστου μου την πεθυμιά μου πνίγωέχω στο νου μου τη φυγή, αλλά από πού να φύγω...Αν έχει κάποιος να μου πει νάρθει να τον γνωρίσωκι αν έχει κρίση λογική να μη μου πει να μείνω εκείκι αν θα μου πει να ξαναρθώ δεν είναι εκείνο που ποθώ.Μα αν πάρω την απόφαση για να ξαναγυρίσω,μισή καρδιά θάρθει κοντά, μισή θα μείνει πίσω.