ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΡΕΜΑΠαράτολμο το φόρεμα στην άκρη της καρέκλας. Κυκλοφορεί επιδειξίας ουρανός. Πετά λάσπη και σύννεφα. Κι ένα γκριζόμαλλο ελάφι για σφαγή σαν ημισέληνο κορμί που καταπίνει την ηχώ του. Το σώμα λείπει από το φόρεμα. Η καρέκλα, απ' τη βεράντα. Ένα πεινασμένο σκυλί ψαχουλεύει στις τσέπες. Βγάζει κόκκαλα απ' το υγρό του στόμα. Κάθε κενότητα του πλήρους, διασπάται. Απερίφραστα.ΈωςΑύριο.