η παγιωμένη ποίησηκοτσύφι το κοτσύφι σκυφτός ο κυνηγόςροβόλαε στην πλαγιά πίσω σκεφτόταν'κείνη: σφαδάζει στο μπαλκόνι της λευκάπροσηλωμένο καντήλι το συναίσθημακ' εύφορ' ως προς το λάδι του την απορίαδείχνει: στον δρόμο τον κιαλάρανε δοτοίκακιστρωρουφιανιάς: γύρισε πλάτη τήςκαλής; ζυγιάζει μην συγγνώμες; κατά πούγέρνει η ζυγαριά; ότι άσπρισαν δυο μάτιατοίχοι γκρεμίσανε καρδιάς φάνηκες μέσα οτουρλωτός στο σκίσιμόν της αφανής φανφάρας- ένας γάντζος[ανέκδοτο]