Αυτός είναι ο υπέροχος σκαριμπικός κόσμος· φτιαγμένος από ανθρώπους και υλικά του πραγματικού κόσμου, ενώ βρίσκεται κάπου αλλού - έξω από τα όριά του: στα όνειρα και τις φαντασιώσεις του ποιητή. Θα φτάσεις, λέει, ως εκεί, ακολουθώντας τα μονοπάτια του Μαριάμπα, που τρέχει πίσω από τα ίχνη των τακουνιών της -σύμβολο του έρωτα και του πόθου- γυναίκας, που φεύγει -αχ φεύγει- επάνω σ' ένα βαπόρι σκοτεινό και δυσοίωνο, εγκαταλείποντας -περίλυπο- στο λιμάνι της Χαλκίδας τον ποιητή, που χάνεται μετά απελπισμένος στα στενά της πόλης, όπου τη γνώρισε.