Το παρόν βιβλίο του Χουάν Χοσέ Σάερ προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση λόγω του μεγάλου αφηγηματικού πλούτου και της τόλμης των σύντομων αφηγήσεων που εν-τοπίζουν κάποιους από τους αμέτρητους τόπους του χρόνου, του χώρου, της φαντασίας και της μνήμης.Τι είναι ένας τόπος; Πού βρίσκεται ο τόπος του καθενός από εμάς; Πόσες αυταπάτες τόπου διασχίζουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας; Αποτελούν τόπους τα άκρα των δακτύλων ή το άρωμα του ανθισμένου λιγούστρου; Τι είδους τόπο επιλέγει η ανάμνηση, η γραφή, η χαρά ή η αποκάλυψη;Μια καρέκλα από λευκό ξύλο στο βάθος της αυλής, ο χρωματικός θόρυβος της αγοράς της Βιέννης ένα σαββατιάτικο πρωινό, η γέννηση της φιλοσοφίας στο τραπέζι μιας ελληνικής ταβέρνας, ένα αεροδρόμιο στο Ντακάρ ή στην Ακτή Ελεφαντοστού, το αίνιγμα του σύμπαντος στη φωνή ενός τροβαδούρου, μια προνομιούχα και ταυτόχρονα τρομακτική οπτική: η μοίρα που συνωμοτεί στο μοναδικό αντίγραφο ενός πορνογραφικού βίντεο, η επίμονη καταμέτρηση μιας διαδοχής σφαγιασμών, μια ακτίνα φωτός που διαπερνά την Ελένη της Τροίας και τη μεταμορφώνει σε φως.Εάν πρέπει να αναγνωρίσει κανείς ότι σχεδόν κάθε μεγάλη διαφώτιση, έξαρση, ανατροπή ή αποκάλυψη προέρχεται από την ανάγνωση, όπως λέει ένας από τους ήρωες του Τόπου, αυτές οι σελίδες δείχνουν τούτη την αλήθεια με τρόπο πειστικό.