Η Μ Ε Ρ Α Π Ρ Ω Τ ΗΏσπου απ’ τα μετόπισθεν των ασυνόδευτων νεκρών– σαν αχνοχάραμα γραφής που αργοσαλεύει στα κτερίσματα –κύκλοι ομόκεντροι σχημάτισαν αργάμια προσομοίωση χώματοςόπως αλεύρι ολικής για την υγεία των ψυχών.[Χρωστούσαμε μία χουφτίτσα απ’ την επάνω γηπου δεν τη ρίξαμε ποτέ στο κατευόδιό τους.] Η Μ Ε Ρ Α Δ Ε Υ Τ Ε Ρ ΗΒαρύθυμα η αλεπού διέσχισε τη γυάλινη οθόνη τηςγυρεύοντας τα βήματα των γνώριμων φωνώνπου θα την έβγαζαν απ’ την κρυψώνα.Μια ηλιαχτίδα η εξημέρωση και τρεμοπαίζει άφοβαπάνω από διατάγματα και κοφτερά ψαλίδια.Αφήνει δώρα φτερωτά κι αγγίγματαπεριστεριού και κιτροσουσουράδας, είπεκι ευθύς σαν ντόμινο κατέρρευσαν ξοπίσω τηςτα megapixel της αφήςστοιβάζοντας σε άμορφη μάζα άτακτητην άυλη παρέλαση των «φίλων».Θρύψαλα το γλυκό του κουταλιούμαζί με το βαζάκι τουμες στα σιρόπια της αιμορραγεί η γλώσσα.Κι όμως δεν θραύεται το πρόσωπο. Η Μ Ε Ρ Α Τ Ρ Ι Τ ΗΤα μεγάφωνα έξω ειδοποιούν:Να επιταχθούν οι ζέφυροινα μοιραστούν ισομερώςσε κλινικές και σε νοσοκομεία.Ήσυχη διαβαίνει τώρα η αλεπούστις λεωφόρους των πόλεων.Βρέφη και νεοσσοί αναπνοών τη συνοδεύουνστη θριαμβευτική της είσοδοστη μόνη αδιαπραγμάτευτη περιοχή της υφηλίουτην άδεια αγκαλιά.