ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘΜε χέρι στιβαρό και γενναία καρδιάαποκαλύπτει τη φθορά απ’ τις φόδρες της.Ο λόγος της πουλί μαύρο που χέρι απρόβλεπτοψάχνοντας για κάτι άλλο το ξεβόλεψε απ’ τη φωλιά του·αψύς και θερμός λόγος, νήπιο κλάμα μωρούκαι πρώτο δόντι βγαλμένο παιδιούσε πετσέτα λευκή βαπτίσεως, κόκκινο, ματωμένο.Φωνή λέαινας αλλά και παράπονο γυναίκαςπου ξεντύνεται στο άλλο δωμάτιούστερα από ματαίωση πολυπόθητης εξόδου.Ήχοι βημάτων ακαθόριστων, επισκέψεων θανάτου.Μουσική κλαγγή ξύλου, ομιλίες σιωπών, χάσματα κενώνκαι μπαρούτη λαχανιασμένη σε κοιλώματα βροχής.Προαίσθημα φόβου ακόμη και φθινόπωρο, θάλασσα,εξοχή, δάκρυα, παρελθόν, ενάργεια, μοναξιάκαι στο βάθος της λίμνηςτο δαχτυλίδι της μνήμης να λάμπει.