Στην τρίτη του ποιητική συλλογή ο Χάρης Ψαρράς υποστηρίζει ότι το αντίδοτο της θνητότητας είναι η υπέρβαση όχι του θανάτου αλλά της λήθης. Ο υπαρξιακός στοχασμός αποτυπώνεται σε αφηγηματικά ποιήματα με δραματικούς διαλόγους, ακριβείς περιγραφές και μια πειστική μυθοπλασία. Ο ποιητής φιλοτεχνεί πορτρέτα εμβληματικών μυθικών μορφών, ενώ μας παραδίδει και εξιδανικευμένες απεικονίσεις καθημερινών ανθρώπων. Οι χωροχρονικές συντεταγμένες αυτής της πινακοθήκης έχουν απρόσμενο εύρος. Στη Δόξα της ανεμελιάς συναντάει κανείς ομηρικούς ήρωες, φιγούρες από μεσαιωνικούς θρύλους και ινδάλματα της Ιταλικής Αναγέννησης πλάι σε ίσκιους από την ψυχροπολεμική Ευρώπη και σε περιηγητές των πολυπολιτισμικών μητροπόλεων του 21ου αιώνα. Ο Χάρης Ψαρράς εκκινεί από τη σκοπιά του μοντερνισμού, αλλά ανατρέχει στην προνεωτερική ποίηση. Επαναφέροντας παραδοσιακές στιχουργικές μορφές και ανανεώνοντας την έμμετρη στιχουργία συναιρεί αισθητικές (τον ευγενή αισθησιασμό του Πετράρχη, τον νεοκλασικισμό του Αλεξάντερ Πόουπ, την μελωδική καθομιλουμένη του Κορμπιέρ, τον πνευματώδη ρεαλισμό του Λαφόργκ κ.α.) χωρίς να κάνει παραχωρήσεις στη μεταμοντέρνα παρωδία και τον αισθητικό σχετικισμό. (Από τον εκδότη) La Belle Dame (Ι) Η καταιγίδα του Τζιορτζιόνε Συνάντηση Έρως και Ψυχή Παραβολή Ο Πετροπελεκητής Λευκή νύχτα Οδυσσεύς Η Κίρκη Πηνελόπη Η επιστροφή Ο οίκος Ρεβεγιόν (Αγρυπνία) Le temps perdu Αργοναύτες Καφέ ?παρ Στην Γκότα Το ναυάγιο Η κάθοδος στον Άδη (Ι) Ευρυδίκη προς Ορφέα La Belle Dame (ΙΙ) Η Τραγουδισμένη Αντιγόνη Η περιπλάνηση Φωτεινή Χαιρετισμός Η κάθοδος στον Άδη (ΙΙ) Η δόξα της ανεμελιάς Αρίων Το πιάνο Ήχος γλυκός Ερατώ Κόρη εσπερινή Ανάβαση Μοντέλο φωτός Μικρή μου τέχνη εφτάψυχη ΠΡΩΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΗ