Ημέρα πρώτηEλεύθερη χωρίς περιοριστικούς όρουςαφέθηκε η άνοιξη,που σ’ ένα καταχείμωνο βαθύτην είχανε ριγμένη.Το έγκλημά της;Τον κόσμο προσπαθούσε ν’ αλλάξει,κάθε που ερχότανε, κάθε που ευωδιάζει.Κι ο κόσμος όλο ανέτοιμος,όλο ανασφάλειες φορτωμένος,θέλει δεν θέλει.Φτυάριζε η εξουσία πάνω του το χώμα,ζωντανός, νεκρός, χάμω θαμμένος,μια ανάσα μακριά από το κώμα.Μάρτυρες υπεράσπισης φανήκανε,δύο χελιδόνια, μία μυγδαλιά κι ένας πουνέντες.Τα πειστήρια αθωότητας;Ένας μαυροφτεριασμένος ουρανός να σχίζεται,ανεμο-ευλογιά από άνθη στο κορμί της,και μια ευωδιά οι Συρακούσες στο πέλαγο.Δεν έχει σημασία πόσο αστραφτερό είναι ένα άνθος,αν κατάγεται από αριστοκρατικές ταξιανθίεςή από φτωχή κι άμοιρη αφρικανική σκόνη.Μόνο η αλήθεια του, ότι συντελείται ένα μικρό θάμα.Να κραυγάζει με τη Μαγδαληνή στο πλήθος.«ΑΘΩΑ, ΑΘΩΑ».Μια σταύρωση λιγότερη μας περιμένει.