Η ψυχή της Σαββίνας δονείται από αγάπη και διάθεση προσφοράς για τον συνάνθρωπο, γι' αυτό αποφασίζει να γίνει αδελφή νοσοκόμα. Προσφέρει άχι μόνο τη νοσηλεία αλλά τη συμπαράσταση, την ενίσχυση και την παρηγοριά. Πορεύεται ταπεινά και αθόρυβα και φτάνει σε μεγάλα ύψη πνευματικότητας. Ζει μέσα στην οδύνη αλλά γεύεται την Ανάσταση.