Το γνωστότερο έργο του ισπανού θεατρικού συγγραφέα Βάλιε Ινκλάν (ή, σωστότερα, Ραμόν Μαρία ντελ Βάγε Ινκλάν), που ήταν τριάντα χρόνια μεγαλύτερος από τον Λόρκα (γεννήθηκε το 1866) αλλά πέθανε την ίδια χρονιά με εκείνον (1936). Τα Θεϊκά λόγια, έργο της ώριμης περιόδου του συγγραφέα (1920), είναι η τραγωδία της λαϊκής δυστυχίας με μορφή ιστορικής παρωδίας. Οι ήρωές του, χωρικοί και μικροαστοί, αγαπούν με την καρτερικότητα του απλοϊκού ανθρώπου. Το τέλος του έργου, ένας ύμνος του ανθρώπου αυτεξούσιου, καταδεικνύει τη δύναμη της ψυχής, που αποτελεί θεμελιακή προϋπόθεση στην παντοδυναμία της ανθρώπινης βούλησης.