Ο κόσμος του Morike, όπως αποτυπώνεται στην ποίηση του, εκπέμπει πάντα ένα μήνυμα παραμυθίας, είναι κόσμος ποικιλίας, εκπλήξεων, αγάπης προς τον άνθρωπο, κόσμος εικόνων και σκέψεων. Παράλληλα ο ποιητής μας εκπλήσσει συχνά με τη χαρούμενη διάθεση, την ψυχραιμία, την αυτοκυριαρχία και την αταραξία του, γνωρίσματα που σφραγίζονται από εσωτερική ελευθερία. Η ίδια αυτή ελευθερία εξάλλου χαρακτηρίζει τη θεματολογία του, αφού η έμπνευση του ξεκινά από τον Όμηρο, τον Ανακρέοντα, τον Θεόκριτο ή τον Τίβουλλο και φθάνει μέχρι τα καθημερινά πρόσωπα του περιβάλλοντος του. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μορφή, γράφει με ομοιοκαταληξία και μέτρο αλλά και σε ελεύθερο στίχο. (από την εισαγωγή του βιβλίου)