...Υπάρχει νομίζω κρυμμένη μες στο βιβλίο μια απαστράπτουσα πριμαντόνα που μου θυμίζει αόριστα τις μορφές του Μεσοπολέμου, ίσως και λίγο πριν, αν είναι δυνατό, ντυμένη σε ροζ μετάξι, με μαργαριτάρια στο λαιμό, κρατώντας στην αγκαλιά το κάτασπρο, ήσυχο σκυλάκι της. Είτε για τον Γιάννη Χρήστου και τον Βέρντι γράφει ο Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης, είτε για τον Μητροπάνο και τον Μητρόπουλο, η πριμαντόνα καραδοκεί...Μάνος Ελευθερίου