Η μεγάλη τέχνη αυτού του θεάτρου προσλαμβάνεται, περιλαμβάνεται, συλλαμβάνεται πάντα εγκιβωτισμένη μέσα στο σώμα άλλων τεχνών, όπως για παράδειγμα της αρχιτεκτονικής και της ζωγραφικής. Και για να μην χαθεί κανείς μέσα στου υπολογισμούς, υπάρχει πάντα ένας πρωτομάστορας. Ένας αρχιτέκτονας. Ο διοργανωτής (ας τον ονομάσουμε Βέλτσο) που δεν ξεχνάει καμία λεπτομέρεια. Είναι λιγότερο ο συγγραφέας, για άλλη μία φορά, και περισσότερο η θεατρική φιγούρα, το πρόσωπο του συγγραφέα (που και ο ίδιος είναι ένα πρόσωπο του έργου, και τι πρόσωπο!), αυτός που φροντίζει τα πάντα, που υπολογίζει τα πάντα, ο συγγραφέας ή ο στοχαστής που στοχάζεται τα πάντα. Ως απόλυτος άρχων, σχεδιάζει, εποπτεύει και την εργασία και το έργο. ΄Ετσι συμβαίνει το θέατρο, το θέατρο του Βέλτσου. Είναι το μεγάλο συμβάν. Jacques Derrida