Μακρινή στεριάΚάποτε θα 'χουμε τελειώσειμε όλα αυτά που μας πνίγουνκαι το παρόν θα είναιένας μισοξεχασμένος εφιάλτηςΤότε, το μόνο που θα έχει απομείνειθα είναι όσα αρνηθήκαμεγια να παραμείνουμε όρθιοι,ένα καθαρό βλέμμακαι η βεβαιότηταότι κάποτε θα νικήσουμεΚάποτε θα μετράμε τις πληγές μαςχωρίς να πονάμεκαι θα λογαριαστούμε επιτέλουςμε τους δαίμονεςπου κυνηγούν τη ζωή μαςΤότε, οι λέξεις θα αποκτήσουνξανά το νόημά τουςκαι το βλέμμα μας θα χάνεταισε μια απέραντη γαλήνια θάλασσα