το λυχνάρι έκοβε στο τέλειωμα της πόρταςτα νοήματα που η σκέψη λίχνιζε σε άπειρη σκόνη φορτωμένη ζωή κι απ' το βυθό μιά τράτα φανέρωνε τα δίχτυα με γέννα γιομάτα και μυστικά όπως πάντα φεβγάτα που περιφέρουνται στης ανυπαρξίας τα κιόσκια του κόσμου υλικά πριν την αποκαθήλωσή του