Μοιάζουν με θόρυβο παράξενο οι σιωπέςπου την καμπύλη των φρυδιών σου θα χαράζειόταν το πλοίο θα σφυρίζει δυο φορέςκαι μία άνοιξη στο βλέμμα σου θ’ αράζει.Ένας αέρας που φυσάει από χθεςμια μελωδία πάλι παίζει τσακισμένηπώς να χωρέσει μια αγάπη όσα θεςπου ένας δύσκολος χειμώνας περιμένει....