Πόσες αμυχές δεν κρύβει η ποίησηπόσες εκδορές πόσες πτώσειςσε χαράδρες οδύνηςπόσα πουλιά στις φωλιές τους να τρέμουν τις λέξειςπόσων πιστών απεγνωσμένες πορείες.Κι αν όλα σβήσουν και χαθούνη ποίηση θα μείνειγια να πυρώνει τις καρδιέςστου λόγου το καμίνιγια να χτυπά με δύναμηστη στάχτη τα φτερά τηςνα πολεμά με τη σιωπήτους λόγους της απάτης.Στη δέκατη ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη, που τιτλοφορείται Στρώσεις του ανέφικτου (Αθήνα, Φαρφουλάς, 2020) περιλαμβάνονται πενήντα ποιήματα, γραμμένα κατά την περίοδο 2016-2019. Τα ποιήματα αυτά κατανέμονται σε τρεις ενότητες: Α΄ Νερό της Γνώσης, Β΄ Σιωπηλά Μιλήματα και Γ΄ Ψωμί της Εξορίας. Προφανώς οι τίτλοι των ενοτήτων παραπέμπουν στον Β. Κορνάρο, τον Κ. Παλαμά και στον Κ. Καρυωτάκη, αντίστοιχα. Στην ενότητα Νερό της Γνώσης, που περιέχει τα μισά από τα ποιήματα του βιβλίου, κυριαρχούν ο διάλογος λογοτεχνίας, μύθου και ιστορίας, καθώς και τα θέματα ποιητικής και πολιτικής ηθικής. Στην ενότητα Σιωπηλά Μιλήματα η ποιητική γραφή είναι περισσότερο εσωστρεφής και εμποτισμένη αφενός με μνήμες προσφιλών προσώπων και αφετέρου με την πίστη στη δύναμη του έρωτα και της ποίησης ως δυνάμεων δημιουργίας και αναγέννησης μέσα από τις στάχτες του ολέθρου. Στην τελευταία ενότητα του βιβλίου Ψωμί της εξορίας κυριαρχεί το ρομαντικής προελεύσεως θέμα της διάστασης του ποιητή από την κοινωνία, με επίκεντρο την κριτική προσέγγιση των μηχανισμών εξουσίας και γραφειοκρατίας, που εξουθενώνουν τόσο τους πολίτες όσο και τους ίδιους τους εντεταλμένους φορείς εξουσίας. Το εξώφυλλο της συλλογής φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Γιώργος Γαβριήλ.