O Ντεριντά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εύπεπτο ανάγνωσμα, αφού κάθε ιδέα του μοιάζει να τραβάει τη γη κάτω απ' τα πόδια μας, αμφισβητώντας την αίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας, για τον κόσμο και κυρίως για τη γλώσσα, με την οποία και τα δύο αυτά πράγματα διατυπώνονται. Αν προστεθεί σ' αυτό και μία κατά περιπτώσεις ιλιγγιώδης γλωσσική στρυφνότητα της οποίας η μη εποικοδομητική ανάγνωση μοιάζει να καταργεί την ίδια τη συγγραφή όπως τη γνωρίζουμε, τότε η δυσφορία του αναγνώστη είναι κατανοητή. Ωστόσο σ' αυτόν τον κατατοπιστικό και απολαυστικό οδηγό, αποδόμηση δεν σημαίνει καταστροφή -και βέβαια δεν εμπεριέχει συν. Στην ιδιαίτερα ραφιναρισμένη ρητορική του Ντεριντά μπορεί να συναντήσει κανείς τα πιο ριζοσπαστικά και άκρως αποκαλυπτικά σχόλια για τη δομή του κόσμου στον οποίο κατοικούμε σήμερα.