Χαλαρώνω, ταξιδεύω,με τ’ αστεία του γελώστ’ αυτοκίνητο, το τρένο,καλοκαίρι στον γιαλό.Όταν πάλι τεμπελιάζωκαι με πιάνει ακεφιά,το βιβλίο μόνο θέλωνα μου κάνει ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ.ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ που δεν ξεχνάει,ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ που δεν ζητά,ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ που μόνο δίνεικαι μαζί μου ξενυχτά.Κάνω όνειρα μαζί του,ξέρω πόσα του χρωστώκαι το βράδυ σαν το κλείνω,ψιθυρίζω«ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ, σ’ ευχαριστώ!».