Λουκά, με αυτά που κάνεις θα μείνεις μόνος!μου είπε μια μέρα η μαμά.Πήρα το ύφος του μετανιωμένου παιδιού.Παλιά έπιανε αμέσως. Εκείνη τη μέρα, όχι.Στο δωμάτιό σου, τώρα! μου φώναξεκι εγώ, απλώς, εξαφανίστηκα.Μόλις είχε φύγει από το σπίτι η νονά μου.Μα πού να ήξερα ότι τα χέρια μου είχαν σοκολάτα;Ήμουν σίγουρος ότι τα είχα σκουπίσει.Εγώ να την αγκαλιάσω ήθελα μόνο.Μανία κι αυτή να φοράει λευκά ρούχα την άνοιξη...