Το Διεξοδικό συντακτικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας γράφηκε για τη λύση ενός δύσκολου συντακτικού προβλήματος, για την κατανόηση ενός κειμένου και τη σωστή μετάφρασή του και για το μαθητή και το φοιτητή και το φιλόλογο και τον αρχαιομαθή. Η θέση του συγγραφέα είναι σαφής σε δυσκολίες που όλοι σχεδόν αποφεύγουν να θίξουν. Ενώ ανήκει στα περιγραφικά συντακτικά, σε πολλά σημεία δεν αποφεύγεται και η ερμηνεία κάποιων σημείων. Ακόμη, καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια για τη διάταξη της ύλης του, ώστε να μη φοβίζει με τον όγκο του, αλλά να είναι εύχρηστο, ευχάριστο στην ανάγνωση, με ύλη εύληπτη παρά τις πολλές λεπτoμέρειες και υποσημειώσεις.