Στεγνοί σα χορτάρια του βράχου ατενίζουμε το αύριοκι είναι στιγμές που η οργή αποφασισμένη σε μια γροθιά κουβαριάζει τα δάχτυλα,ενώ η καρδιά προσπαθεί με αγωνία ν’ αφουγκραστεί τα βήματα της άνοιξης,μιας άνοιξης που καρτερούμε από καιρό και δεν ήρθε ακόμα...