Η σχεδόν σιωπηλή βροχήθα με θεραπεύσει καθώς πέφτει,λες και ο ήχος τηςείναι ένα κρεβάτι στο οποίο μπορώ να ξαπλώσωστην αγκαλιά σουαφήνοντας το ποτάμιτης ζωήςνα περνάειεύκολακαι χωρίς βιασύνη,έτσι όπως όταν ήμουν μαζί σουότανήθελα οι ώρεςνα αργοπορήσουνκαι ο ουρανός να θρυμματιστείκαι όλα τα νεράαυτού του θεσπέσιουκόσμουνα κυλήσουν μέσα μουόπως η ανάμνησή σουκυλάειμέσα στοξύπνιο κορμί μου [...]