Οι ανθρώπινοι τρόποι της συγγένειας είναι πραγματικά άπειροι. Πέρα από τις γενεαλογικές σχέσεις (που κι αυτές μπορεί να ορίζονται ποικιλότροπα), συγγένεια μπορεί να δημιουργεί η υιοθεσία ή η μετενσάρκωση, η συγκατοίκηση ή η συνωνυμία, η αδελφοποίηση ή η αγχιστεία, το μοίρασμα της τροφής ή μια ιστορία κοινής μετανάστευσης. Μπορεί κάποιος να είναι συγγενής με κάποιον άλλο επειδή γεννήθηκαν την ίδια μέρα, επειδή τηρούν τα ίδια ταμπού, ή ακόμα επειδή επιβίωσαν μαζί από κάποια περιπέτεια στον ωκεανό ή στους πάγους. Μπροστά σ' αυτή την ατέλειωτη ποικιλία, ορισμένοι έφτασαν στο συμπέρασμα ότι τελικά δεν υπάρχει κάποια γενική έννοια που να αντιστοιχεί στη συγγένεια.Ο Sahlins παρεμβαίνει στη συζήτηση αυτή ορίζοντας τη συγγένεια ως αμοιβαιότητα ύπαρξης: οι συγγενείς είναι άνθρωποι που συμμετέχουν εσώτερα ο ένας στην ύπαρξη του άλλου, που αποτελούν μέλη οι μεν των δε. Όσο για τη φαινομενική πρωταρχικότητα των σχέσεων τεκνοποίησης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ίδια η γέννηση δεν συμβαίνει στο κενό αλλά προϋποθέτει ήδη την κοινωνική μήτρα της συγγένειας. Ή, επιγραμματικά, η συγγένεια δεν είναι φύση, είναι πολιτισμός.