Τα λόγια υπαινικτικά αιωρούνταν ασύντακτα. Σκόνταφταν αδιέξοδα, όπως οι χιονονιφάδες στο τζάμι που ψυχραίνουν το μέσα χώρο.Αγκυλώσεις αναγνωρίσιμες.Η σιωπή, κάποτε,τιμιότερη απ' τον λόγο·απ' τις προσχηματικές παραστάσεις·τις κατεδαφίσεις.Έτσι χάνεται η αισθητική, η ακεραιότητα των ονείρων.Έξω ο καιρός είχε ξαστεριάχωρίς ήλιο που αφήνει σκιές.Οριοθετούσε με σαφήνεια τα περιγράμματα,όπως η διαύγεια των λέξεωναληθεύει τα πράγματα.Οι λέξειςευθύβολες, ανυπόκριτες, ισορροπούν κι εναρμονίζουν τις παρεκκλίσεις.