Κι αν ήτανε, μία φορά κι έναν καιρό, Εκείνη και ΕκείνοςΚι αν έμοιασε η ζωή τους -έστω για λίγο- παραμύθιΚι αν έγινε η αγάπη τους, δέντρο ψηλό στου ήλιου τα μάτιαΚι Εκείνη το πότιζε, το χάιδευε...Κι Εκείνος το σκάλιζε, το φίλαε...Κι αν ήμασταν, εγώ κι εσύ, στη θέση τουςΑν ήταν, μια Εύα κι ένας ΑδάμΚαι τα ίδια χέρια παύανε ν' αγαπούνεΠαύανε τα χείλη να φιλάνεΠαύαν να τραγουδάνεΠόσο καιρό αλήθεια, 'κείνο το Δέντρο της Αγάπης, θ' άντεχε;Χίλια και δυο πουλιά δακρύζουν, κλαίνε τώρα...