Ήταν κάποτε, πάει πολύς καιρός, κάτω από τον καυτό ήλιο της Ιταλίας, ένας ξυλουργός που τον λέγανε Τζεπέτο. Μια μέρα, ο Τζεπέτο έφτιαξε μια υπέροχη κούκλα από ξύλο. Είχε λεπτά μπράτσα και μακριά μύτη. Πόσο θα ’θελα αυτό το ξύλινο αγόρι να ήταν γιος μου ψιθύρισε ο ξυλουργός. Μια καλή νεράιδα τον άκουσε, πήρε το μαγικό της ραβδάκι και είπε απαλά: Ξύπνησε, μικρό αγόρι!. Η κούκλα από ξύλο βάλθηκε ξαφνικά να τραγουδάει και να χορεύει.Πήρε τα χέρια του Τζεπέτο και τον έκανε μια στροφή. Έχω επιτέλους έναν γιο! χάρηκε ο γέρος ξυλουργός. Θα σε ονομάσω Πινόκιο.