Το ενδιαφέρον των συγγραφέων της Ιστορίας της Ελληνικής Λογοτεχνίας εστιάζεται στη συνέχεια και στη διαχρονικότητα της ελληνικής λογοτεχνικής παραδόσεως. Η βιβλιογραφία προσφέρεται με επάρκεια στις υποσημειώσεις και ανά κεφάλαιο στο τέλος. Πρόκειται για έργο αναφοράς που χαρακτηρίζεται για τη σαφήνεια και τη θεματική ευρύτητα. Συνιστά μία ανεκτίμητη αφετηρία για τη γνώση της αρχαίας γραμματείας. (Andrew T. Faulkner, Classical Association (2002) 364-365)