Εμείς οι ταξιδευτές του ονείρου και της ουτοπίας νιώθουμε περίεργα...Παιδιά της δεκαετίας του ‘70 ή λίγο πριν ή λίγο μετάδεν έχει και μεγάλη σημασία,ζούμε σε ένα κόσμο που δεν ονειρευτήκαμε.Είμαστε έφηβοι, παιδιά της αλάνας,παιδιά των μεγάλων προσδοκιώνκαι πιστέψαμε σε μια καλύτερη κοινωνίααλλά αυτό δεν έγινε κατορθωτό.Ο Άνθρωπος δεν είναι σήμερα καλύτεροςούτε νιώθει πιο ευτυχισμένος.Οι «κατάρες» του Αβδελαχών συνεχίζουν ακατάπαυστανα κατατρώγουντη ψυχή του...Η αλαζονεία, το κέρδος, η πόρνη ή εξουσία.Εσύ όμως, Άνθρωπέ μου, μην φοβάσαι το σκοτάδιαυτοί που κάνουν καλές πράξειςδεν έχουν τίποτα να φοβηθούν.Δεν πρόκειται να τους αγγίξουν οι Ερινύες ούτε η θεά Νέμεσις.