Ένα ποιητικό αφιέρωμα στις παλιές λουτροπόλεις και στα ιαματικά ξενοδοχεία, που κάποτε υπόσχονταν την ανακούφιση από τον πόνο και την αναβάπτιση στη ζωή.Αναζητώντας το αντίδοτο στην προσωρινότητα των πάντων: αρχαιολογία, μνήμη, ανασκαφή, φωτογραφική αποτύπωση.Και ο έρωτας.Ένα παυσίλυπο που ξεθυμαίνει γρήγορα, όπως γερνάει ένα καλοκαίρι.Μια μικρή ελεγεία στο σχεδόν τίποτα. Σ’ αυτό που πάντοτε μένει.