Πρώτη ΣποράΠρώτη σπορά της Ανατολής,εμείς μπολιασμένοι μ΄ ανεξήγητο καημόκαψαλισμένοι στο φως,έρμαια του πάθους για ζωή και θάνατο.Στις πέντε αισθήσεις αφημένοιμε μιαν έκτη άναρχη καρφωμένη στο στήθος.Λουσμένοι στο φως του και την αρμύρα τηςανιχνεύουμε τ΄ αρχαία σημάδια στους ορίζοντες,διαβάζοντας τ΄ αποτυπώματα των καιρών.Καβαλλάρηδες του ανέμου και των κυμάτωνσεληνιασμένοι στη στροφή του ζεϊμπέκικου,πατάμε δρόμους χαραγμένους αιώνες πριν, σ΄άλλα χώματα.Σε συνεχή μετάγγιση κάναμε αποδεκτόεκείνο που δεν ερμηνεύεται, εκείνο που δε διαβάζεται,εκείνο που τραντάζει το στήθος, ως που ο λυγμός να γίνει δάκρυ.Εμείς οι λίγοι, οι άφαντοι,άλλη μια φορά το λιοστέφανο να κάνει κύκλους.Άλλη μια βόλτα στον τροχό να φέρουμεστους αιώνες που μας έχτισαν,με τον χρόνο πίσω για στήριγμα.Στολισμένοι, μ΄ ασίγαστο έρωτα και δίψαστηρίζουμε τους επόμενους ως το τέλος.Γεώργιος Τσομπάνογλου