Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να καλύψει την έλλειψη μιας συνολικής θεώρησης που αφορά τη σχέση του Γιώργου Σεφέρη με τον Δάντη. Παρά την πληθωρική σεφερική βιβλιογραφία, το θέμα έμεινε σχεδόν ανέγγιχτο. Ο Σεφέρης τονίζει επανειλημμένα ότι οι συμπτώσεις τον εμπόδισαν να προσεγγίσει τον Δάντη νωρίτερα από το 1935. Ωστόσο, η προσεκτική ανάλυση των προσωπικών γραπτών του ποιητή μάς επιτρέπει να εντοπίσουμε αρκετά στοιχεία που τείνουν να αποδείξουν ότι η πρώτη επαφή του με τον Δάντη έγινε από τα τέλη της δεκαετίας του ?20. Η μελέτη όλου του έργου του Σεφέρη αποδεικνύει ότι λίγα είναι τα γραπτά του ποιητή όπου δεν υπάρχουν απόηχοι, αναφορές, έστω και μια μνεία του ονόματος του Δάντη ή κάποιου στίχου του. Ο Σεφέρης ακολουθεί τον Δάντη σε ένα παρόμοιο ταξίδι, που από τις δυσκολίες και την απελπισία του σκοτεινού δάσους θα καταλήξει στην πάμφωτη εικόνα του εκατόφυλλου ρόδου.