Πρωτίστως πρέπει να επισημανθεί ότι το 1769 η διεθνής κατάσταση ήταν ευνοϊκή για τη Ρωσία και η Αικατερίνη κατόρθωσε να την εκμεταλλευτεί διπλωματικά στο μέγιστο προς όφελός της βαθμό. Ορισμένοι σύγχρονοί της έλεγαν για την αυτοκράτειρα της Ρωσίας πως το μυστικό των συνεχών επιτυχιών της ήταν ότι γνώριζε το διπλωματικό παιγνίδι του να στρέφει το ένα κράτος εναντίον του άλλου. Στην προκείμενη περίπτωση επέτυχε να παίξει και να κερδίσει το πολύπλοκο παιγνίδι της εκμεταλλευόμενη την εχθρότητα μεταξύ της Αγγλίας και της Γαλλίας. Ο απειλητικός εχθρός ήταν η Γαλλία και ακριβώς γι' αυτόν τον κύριο ρόλο στην προστασία του ρωσικού στόλου κατά την επικίνδυνη πορεία του ανέλαβε η Αγγλία. Η γαλλική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Σουαζέλ σχεδίασε, το 1768 και το 1770, να στείλει μεγάλο στόλο στην ανατολική περιοχή της Μεσογείου και να καταβυθίσει τη μοίρα του Αλέξιου Ορλώφ. Η Ισπανία αποδείχτηκε πρόθυμη να βοηθήσει τη σύμμαχό της, τη Γαλλία με όλες τις δυνάμεις της σ' αυτή την επιχείρηση. [...] (Από την έκδοση)