Ω ζητητή της ομορφιάς και του ωραίου,απίθανε ιππότη άγνωστων δρυμώνκαι λιβαδιών με χάρη περισσήπου ολοτυφλώνουν της ψυχής τα μάτιακαθαίροντας τη χαρμονή των οφθαλμώνστο έκπαγλο σεργιάνισμα των κοσμικών αιώνωντων χρόνων, των στιγμών που θραύονται αένααστης έκστασης την αρπαγή, το πάθοςπου καταστέφει της συγκίνησης τις επισκέψειςκομίζοντας τη θεία λήθη των δεινών του βίουκι εισάγοντας στην άγια Μνημοσύνη εμπνοών.