Τα τελευταία χρόνια, οι μαθησιακές δυσκολίες βρίσκονται στο επίκεντρο πλήθους ερευνών, μελετών και δημοσιεύσεων. Το γεγονός αυτό δεν εξηγείται μόνο από τις προόδους που έχουν σημειωθεί στο χώρο της παιδαγωγικής, της ψυχολογίας και των νευροεπιστημών, αλλά εντάσσεται μέσα σε ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Σε μία εποχή που διακρίνεται για την τεράστια αύξηση του όγκου των πληροφοριών, την ταχύτατη ροή και διακίνηση της πληροφορίας, την επαγγελματική υπερεξειδίκευση κ.ά., είναι επόμενο να ανεβαίνει το ενδιαφέρον για το φαινόμενο της μάθησης, τις θεμελιακές γνωστικές διεργασίες, το βιολογικό τους υπόβαθρο και τις ποικίλες γνωστικές και μαθησιακές δυσκολίες, δυσλειτουργίες και διαταραχές.Η παραδοξότητα της δυσλεξίας, μια αναπτυξιακή δυσκολία που χαρακτηρίζεται από πολλές ασυμφωνίες στις δεξιότητες και τις κατακτήσεις των παιδιών, είναι ακόμα μια πρόκληση για το ερευνητικό πεδίο. Η Frith (1997, σ. 4) γράφει χαρακτηριστικά: τα παράδοξα στη συμπεριφορά δίνουν το κλειδί για τη βαθύτερη κατανόηση των αιτιών της συμπεριφοράς ... και η δυσλεξία είναι ένα από τα κλειδιά στην έρευνα της αρχιτεκτονικής της νόησης και των βάσεών της στον εγκέφαλο.Η δυσλεξία δεν είναι πια ένας όρος που απασχολεί μόνο κάποιους ειδικούς. Χωρίς υπερβολή, είναι μια έννοια που υιοθετείται μέσα στην καθημερινή μας γλώσσα. Άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, συνέδρια, συζητήσεις και σεμινάρια, προβληματισμός στην εκπαιδευτική κοινότητα, νέες μέθοδοι αντιμετώπισης των δυσκολιών και υποστήριξης των δυσλεξικών μαθητών έρχονται στο προσκήνιο.Στη χώρα μας, το Σεπτέμβριο του 1997, διοργανώθηκε το 4ο Παγκόσμιο Συνέδριο Δυσλεξίας με τη συμμετοχή ερευνητών από διάφορα επιστημονικά πεδία και διάφορες χώρες του κόσμου. Την τελευταία εικοσαετία, νόμοι και εγκύκλιοι αφορούν τους δυσλεξικούς μαθητές και εφήβους.Η έντονη ενασχόληση με τη δυσλεξία δεν είναι τυχαία. Σχετίζεται ασφαλώς με το γεγονός ότι μια μικρή αλλά σημαντική μερίδα παιδιών, χωρίς κάποιον έκδηλο λόγο, δεν μπορούν να διαβάσουν, αλλά και γενικότερ