Σε μια ζωή ποιητικής διαδρομής σχεδόν μισού αιώνα η επιλογή ποιημάτων για την πρώτη έκδοση-έκθεση δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Στην πόρτα εξόδου για το φως το μποτιλιάρισμα των ποιημάτων ήταν επικίνδυνο, το σπρώξιμο μεγάλο. Άλλα ποιήματα με κοίταζαν βουρκωμένα εκλιπαρώντας να τα πάρω μαζί μου, τι το σκοτάδι άλλο δεν το άντεχαν. Άλλα, που ήξεραν πως τα ΄χα αδυναμία, στέκονταν πλάι μου με την υπεροψία της σιγουριάς. Άλλα πάλι μου φώναζαν: κλήρο, κλήρο για να μη μαλώνουμε. Κάτω από συναισθηματική πίεση έγινε η επιλογή για την έξοδο των 66. Μία ακολουθία είτε χρονική, είτε θεματική στάθηκε αδύνατη. Τα ποιήματα που έμειναν πίσω κλεισμένα στο ντουλάπι τα καθησύχασα με την υπόσχεση πως θα ακολουθήσουν και άλλες έξοδοι στο φως.