Μια φορά κι έναν καιρό... Η μνήμη ήταν όνομα που δώσανε σε ποίημα μα ξέχασε τις λέξεις του και το 'θαψαν σε μνήμα. Οι άγγελοι το διάβασαν, πουλιά το τραγουδήσαν και με μπογιά το βάψανε, με χρώματα το σβήσαν. Και είναι ανεξήγητο πώς πάλι κάποιο χέρι το έγραψε και το 'δωσε σε ένα περιστέρι. Το περιστέρι το 'σκασε από τον ουρανό μας και μείναμε μονάχοι μας εμείς και τ' όνειρό μας. Μαζί να κουβεντιάζουμε, να λέμε παραμύθια πως ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς από συνήθεια.