[...] Ρόδο με τα αιμάτινα χείλη,ω καταπιόνα της σάρκας,ρόδο με τα αιμάτινα χείλη,αφού γυρεύειςτο αίμα μας, μπορούμεν' αρνηθούμε; πιες το,λουλούδι υποκριτικό,λουλούδι της σιωπής. [...][...] Συ που με παρηγόρησεςμες στη νυχτιά στο Μνήμαδώσε μου το Παυσίλυπο,γιαλό της Ιταλίας,το άνθος που τη γιάτρευετην πένθιμη καρδιά μου,την πέργκολα όπου έσμιγετο Ρόδο και το Κλήμα. [...]