Δεν ξέρω πώς τα ταίριαξε έτσι ο Θεός και είμαστε στην ίδια οικογένεια τρεις Δημήτρηδες: ο παππούς, ο πατέρας κι εγώ. Όπως είναι φυσικό, τον Άγιο Δημήτριο τον έχουμε σε μεγάλη ευλάβεια και τον θεωρούμε προστάτη στο σπιτικό μας. Η γιαγιά Μυρσίνη κάθισε κι έγραψε με πολύ μεράκι μια αληθινή ιστορία για μικρούς και μεγάλους. Μας διηγείται για τον παππού μου το Μικρασιάτη, για ένα καλά φυλαγμένο μυστικό και για το μεγάλο και θαυματουργό Άγιό μας, τον Άγιο Δημήτριο. Μέσα σ' όλα αυτά βρίσκομαι κι εγώ, ο μικρός Δημητράκης, και σας προσκαλώ να διαβάσετε και τα δικά μου... ανδραγαθήματα στο ξεδίπλωμα αυτής της ιστορίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Λίγα λόγια από καρδιάς Το προσφυγόπουλο και η μεσάλα του Αϊ-Δημήτρη, βοήθα με Το παράπονο του Αγίου Στον τόπο του μαρτυρίου Θεσσαλονίκη, 305 μ.Χ. Πώς ένα πρωί ξύπνησα Πόντιος Η πρώτη συνάντηση 1920: Ο δράκος της Ανατολής Ταξίδι δίχως γυρισμό 1940: Καινούργιος δράκος Ο Άγιος Δημήτριος σώζει τη Θεσσαλονίκη Η μεγάλη απόφαση Η νέα γενιά Μνήμες και αναμνήσεις Καμάρι της Ανατολής (μελοποιημένο ποίημα)