Πρέπει το μάθημα των θρησκευτικών να αποτελεί μέρος της εγκύκλιας παιδείας, και με ποιο περιεχόμενο; Πρέπει το μάθημα αυτό να είναι υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές ανεξαρτήτως ομολογίας και θρησκεύματος; Ή να είναι προαιρετικό, ακόμη και για τους Ορθόδοξους μαθητές;Σε αυτά τα τρία ερωτήματα επικεντρώνεται το πρόβλημα του θρησεκυτικού μαθήματος, που είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αντιλεγόμενο. Γι' αυτό και επιτακτική προβάλλει η ανάγκη για μία νέα σύγχρονη θεώρηση του προβλήματος και μάλιστα από διπλή σκοπιά: του δικαίου και της Ορθόδοξης θεολογίας.Η διπλή αυτή θεώρηση οδηγεί σε μια νέα αντίληψη για το μάθημα, που πλέον δεν πρέπει να είναι ούτε κατηχητικό ούτε ομολογιακό αλλά γνωσιακό χαρακτήρα με αντικείμενο τη γνώση ενός πολιτισμού: του Ορθόδοξου πολιτισμού της Ανατολής, που είναι ο πολιτισμός του εμείς σε αντιδιαστολή προς τον δυτικό πολιτισμό, που είναι ο πολιτισμός του εγώ.Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγεί η σύζευξη δικαίου και Ορθόδοξης θεολογίας, που δεν είναι μόνον ευκταία αλλά και εφικτή.